تأثیر مقدار و حالت خمیری ریزدانه در مقاومت روان گرایی ماسه ی رس دار با استفاده از آزمایش های برش ساده ی تناوبی

در این پژوهش به بررسی تأثیر ریزدانه در مقاومت روان گرایی ترکیب ماسه ی فیروزکوه و رس پرداخته شده است. به این منظور مقادیر ۵، ۱۵ و ۲۵ درصد از دو نوع ریزدانه ی خمیری )رس( به نام های کائولینیت با شاخص حالت خمیری ۱۹ ($p i=19$) و بنتونیت با شاخص حالت خمیری ۱۱۶ ($p i=116$) به ماسه ی فیروزکوه افزوده شده و ۶۸ آزمایش برش ساده ی تناوبی به صورت تنش کنترل انجام شده است. معیار روان گرایی اولیه، بیشینه شدن ضریب اضافه فشار آب حفره یی ($r_u$)، و یا رسیدن کرنش برشی دو برابر دامنه به مقدار ۵٪ در نظر گرفته شده است. براساس نتایج این پژوهش، با افزایش ریزدانه ی خمیری به ماسه، هر دو عامل مقدار و حالت خمیری بخش ریزدانه در مقاومت روان گرایی تأثیرگذار هستند. در ارتباط با مقدار ریزدانه مشاهده شده است که مقاومت روانگرایی با افزایش میزان ریزدانه از نوع کائولینیت تا ۱۵٪ و از نوع بنتونیت تا ۵٪ کاهش می یابد. با افزایش بیشتر ریزدانه از نوع بنتونیت )بیش از ۵٪( به مقاومت روانگرایی افزایش می یابد.